John Lawrence Reynolds - "Ludzie z cienia"

Pelny tytuł książki brzmi: "Ludzie z cienia. Historia tajnych stowarzyszeń". Autor przedstawia w niej przeróżne sekretne organizacje, zarówno dawne, jak i obecnie istniejące. Opisuje historie ich powstania,  struktury, rytuały i obrzędy inicjacyjne, tajne znaki, przypisywane im lub rzeczywiste wpływy. Wspomina o teoriach spiskowych i stara się oddzielić prawdę od fikcji. Wśród wymienionych stowarzyszeń nie mogło, oczywiście, zabraknąć masonerii, iluminatów i różokrzyżowców, ale pojawiają się też organizacje przestępcze - mafia, yakuza i triady - oraz sekty religijne.
Jak widać,  John Lawrence Reynolds zakroił temat szeroko, ale potraktował go pobieżnie - książka liczy zaledwie 250 stron. Jest przy tym wyraźnie amerykańsko centryczna, autor skupia się np.na działalności lóż masońskich i cosa nostra w USA; reszta świata znacznie mniej go obchodzi.
Dla mnie najbardziej interesujący był rozdział poświęcony Skull and Bones - ekskluzywnemu studenckiemu bractwu z uniwersytetu Yale. Wśród jego członków znaleźć można prominentne postaci ze sfer polityki i biznesu, m.in. trzy pokolenia Bushów. Jeśli do tego dodać powiązania tej organizacji z nazistami i z CIA, to się człowiek zaczyna zastanawiać, czy aby wszystkie teorie spiskowe są wyssane z palca.

Jerzy Siewierski - "Panią naszą upiory udusiły"

Perełka, którą wygrzebałam w stosie starych kryminałów, takich kieszonkowych, z serii z jamnikiem lub kluczykiem. Tytuł mnie zafrapował, a i początek zapowiadał niezłą rozrywkę.
Rzecz się dzieje za czasów Stanisława Augusta na Mazowszu, gdzieś między Warszawą a Płockiem. Młody kadet Szkoły Rycerskiej zajeżdża do dworu swego stryja i opiekuna niczym Tadeusz do Soplicowa. Nie zastaje gospodarza, a domownicy i służba witają go straszną nowiną: "Panią naszą upiory udusiły"  i wywlekły przez komin. Panicz, kształcony w duchu Oświecenia racjonalista, nie daje wiary ludowym zabobonom i zarządza poszukiwania stryjenki, a następnie stara się dociec, kto pozbawił ją życia. Tymczasem dochodzi do kolejnego morderstwa, a on sam staje się celem ataków tajemniczego zbrodniarza.
Jerzy Siewierski napisał tę powieść w formie relacji głównego bohatera. Jest to rzekomo publikacja rękopisu odnalezionego przypadkiem po 200 latach, który, niestety, nie zachował się w całości, stąd luki w narracji. Stylizacja językowa nie utrudnia odbioru książki, a wraz z przytoczonymi przyśpiewkami dodaje jej charakteru, przede wszystkim komizmu. Bardzo przyjemnie mi się czytało, czego nie mogę powiedzieć o większości współczesnych polskich kryminałów.

Taylor Stevens - "Informacjonistka"

Vanessa Munroe, posługująca się również imieniem Michael (i męskim przebraniem), specjalizuje się w zbieraniu informacji. Jej klientami są zazwyczaj organizacje i przedsiębiorcy podejmujący działalność w krajach Trzeciego Świata.Ale kolejne zlecenie jest nietypowe: nafciarz z Teksasu wynajmuje ją, aby odnalazła jego przybraną córkę. Dziewczyna zaginęła przed czterema laty w Afryce i dotychczasowe próby odszukania jej nie przyniosły żadnych rezultatów.

Kontrakt jest lukratywny, ale obarczony dużym ryzykiem, bo rejon Afryki, do którego się wybiera, jest bardzo niespokojny.. Dla Munroe oznacza to też powrót do kraju, w którym się urodziła i wychowała, i do bolesnych wspomnień.
Literacki debiut Taylor Stevens  stał się bestsellerem i autorka pisze już trzecią książką o przygodach Vanessy Michael Munroe. Jak na mój gust jej bohaterka jest nazbyt genialna i niezniszczalna, wychodzi cało z najgorszych opresji - w stylu "zabili go i uciekł". Bardzo też (powiedziałabym, że za bardzo) przypomina Salander z "Millenium" Larssona. No, i ten tytuł mi zgrzyta...  Ale, ogólnie rzecz biorąc, "Informacjonistka" to niezły thriller, z wartką akcją, w którym oprócz sensacji i przygody znajdzie się garść informacji o kilku krajach afrykańskich..